"Tak, Anando, usłyszałeś właściwie, zrozumiałeś właściwie, przyłożyłeś uwagę właściwie, zapamiętałeś właściwie. Zarówno teraz, jak i przedtem, pozostaję całkowicie w siedzibie nicości. Tak jak w tym pałacu matki Migary nie ma słoni, bydła i mar, nie ma złota i srebra, nie ma grup mężczyzn i kobiet, a jest tylko ta nie-nicość --- pojedynczość bazująca w społeczności mnichów; Takoż, Anando, mnich --- nie zajmujący się percepcją wioski, nie zajmujący się percepcją ludzkiej istoty, zajmuje się tylko pojedynczością bazującą w percepcji natury. Jego umysł znajduje przyjemność, ma satysfakcję, osiada i zanurza się w swojej percepcji natury. Dostrzega że "Jakiekolwiek zakłócenia by zaistniały bazujące na percepcji wioski nie są obecne. Jakiekolwiek zakłócenia bazujące na percepcji istoty ludzkiej nie są obecne. Jest tylko ta odrobina zakłócenia: pojedynczość bazująca na percepcji natury."
Dostrzega, że "Tego rodzaju percepcji nie ma w percepcji wioski. Tego rodzaju percepcji nie ma w percepcji istoty ludzkiej. Jest tylko ta nie-nicość: pojedynczość bazująca na percepcji natury" .
Tak więc uważa to - za pozbawione tego czego niema. Cokolwiek pozostaje, dostrzega to jako obecne: "Oto i jest". Tak więc to wejście w nicość, współgra z teraźniejszością, jest niezaburzone w znaczeniu i czyste.
***
Wówczas Błogosławiony rozumiejąc tego doniosłość, odezwał się tymi słowami:
"Oto jest mnisi ta podstawa gdzie nie ma ani elementu ziemi, ani elementu wody, ani elementu ognia, ani elementu wiatru, ani sfery nieskończonej przestrzeni, ani sfery nieskończonej świadomości, ani sfery nicości, nie ma sfery ani percepcji ani braku percepcji, ani tego świata, ani następnego świata, ani słońca, ani księżyca. I tu mnisi, nie ma wejścia ani wyjścia, ani trwania ani przemijania ani powstawania. Nieutworzone, niezmienne, wyzbyte oparcia, to właśnie jest kresem stresu i cierpienia."
***
Zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie; i nie powiedzą: Oto tu jest albo: Tam. Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest. Do uczniów zaś rzekł: Przyjdzie czas, kiedy zapragniecie ujrzeć choćby jeden z dni Syna Człowieczego, a nie zobaczycie. Powiedzą wam: Oto tam lub: Oto tu. Nie chodźcie tam i nie biegnijcie za nimi. Bo jak błyskawica, gdy zabłyśnie, świeci od jednego krańca widnokręgu aż do drugiego, tak będzie z Synem Człowieczym w dniu Jego. Wpierw jednak musi wiele wycierpieć i być odrzuconym przez to pokolenie. (Łk 17:20-25)
